زن ایرانی

سرزمینم خاک افسونگر دل خاورمیانه

نام تو تاریخ تو مردان کویت جاودانه

من زن ایرانی ام ایرانی از جنس تن تو

هم صبور و هم غیورم طفلی از آبستن تو

من زن ایرانی ام همسایه و هم نسل شیرین

خواهر تهمینه و هم قصه ی پوران و پروین

من زن ایرانی ام اهل تمدن

زاده پارس مثل دریا می‌خروشم

من خلیج ‌ام تا ابد فارس

من زن ایرانی ام یک چشمه شرم ناب دارم

قد صدها سد سیوند پشت چشمم آب دارم

من زن ایرانیم می سازمت با خشت جانم

میزنم تا سقف تو صدها ستون با استخوانم

من زن ایرانی ام ایرانی از جنس تن تو

هم صبور و هم غیورم طفلی از آبستن تو

من و تو نسل بی پرواز بودیم

 اسیر پنجه های باز بودیم

 همان بازی که با تیغ سر انگشت

به پیش چشمهای من تو را کشت

 تمام آرزو ها را فنا کرد

 دو دست دوستیمان را جدا کرد

 تو جام شوکران را سر کشیدی

 به ناگه از کنارم پر کشیدی

به دانه دانه اشک مادرانه

به آن اندیشه های جاودانه

 به قطره قطره خون عشق سوگند

 به سوز سینه های مانده در بــنــد

 دلم صد پاره شد بر خاک افتاد

 به قلبم از غمت صد چاک افتاد

 بــگــو آنجا که رفتی شاد هستی ؟

 در آن سوی حیات آزاد هستی ؟

 هوای نوجوانی خاطرت هست ؟

 هنوزم عشق میهن در سرت هست ؟

 بگو آنجا که رفتی هرزه ای نیست ؟

 تبـر ، تقدیر ، سرو و سبزه ای نیست ؟

کسی دزد شعورت نیست آنجا ؟

تجاوز به غرورت نیست آنجا ؟


 

روزی دوستی از ملانصرالدین پرسید : ملا ، آیا تا بحال به فکر ازدواج افتادی ؟

ملا در جوابش گفت : بله ، زمانی که جوان بودم به فکر ازدواج افتادم…

دوستش دوباره پرسید : خب ، چی شد ؟

دوووس داری من نباشم تا کنارت باشه کی؟! :)))